O.. Świętach.

Po dość długiej, nie do końca planowanej przerwie powracam znowu, tym razem z przeprosinami na wejściu. Oczywiście nie napisałam, że znikam, ani kiedy wrócę, bo nie miałam pojęcia, kiedy to nastąpi. Raz mi się nie chciało, raz nie miałam pomysłu, raz zapomniałam, raz brakło mi czasu. No, bywa, ale jak narazie cieszmy się tym, iż znowu wracam do formy i prezentuję nowy post, w którym lecę całkowicie na żywioł.
Jak wszyscy wiemy, jutro jest Wigilia. Czas, w którym się wszyscy cieszą, radują, jedzą, oglądają Kevina samego w domu oraz reklamy na Polsacie. Nie chcę teraz mówić, że jest to głupie/irytujące/czy coś w tym stylu. Szczerze, to bardzo lubię tę sielankę, jednak znajdzie się kilka "ale".

Nienawidzę, po prostu nienawidzę, otaczającej to wszystko komercji.

Nie potrafię patrzeć na te kolejki w sklepach, i nie chodzi tu o to, że nie chce mi się czekać, tylko chamstwo ludzi w nich to przesada. Naprawdę współczuję tym biendym sprzedawcom, którzy muszą znosić te wszystkie, najczęściej bezpodstawne zarzuty. Czasami wydaje mi się, że jak ludzie np. nie kupili prezentu, to idą do sklepu powyżywać się na sprzedawcach. Podziwiam cierpliwość pracowników w sklepach. Sama, jakbym była na ich miejscu, już dawno bym wybuchnęła, rzucając na boki niezbyt stosownymi słowami, mając gdzieś to, że mogą mnie wyrzucić.
Boli mnie też to, że na Boże Narodzenie większość dzieciaczków patrzy jako na "o, dostanę prezent", zamiast "o, posiedzę z rodzinką", chociaż jak się jest osobą wierzącą to powinno się bardziej na to patrzeć jako na "o, to ważne wydarzenie". Czy ktokolwiek zrozumiał to co chciałam przez to powiedzieć? Nie? Ugh, no, starałam się!
Denerwują mnie też święta na pokaz. Takie, wiecie... (Mam dziś problem z wysławianiem się, co pewnie już zdążyliście zauważyć.) Najlepiej jak zrobię scenkę sytuacyjną.
Do Pewnej Pani mają przyjść goście. Postanawia pokazać im, jak to ona nie żałuje pieniędzy na wystawienie Wigilijnej wieczerzy i prezenty pod choinkę. Na dwa tygodnie przed zaczyna gotować, kupować, sprzątać, bierze kredyty na prezenty, pomimo, że ich później nie da rady spłacić, działa wszystkim na nerwy, przechwalając się swoim zaangażowaniem w to wszystko. WSZYSCY sąsiedzi wiedzą z każdym malusieńkim szczegółem jak to będzie u niej wyglądać. 
No, to chyba był jasny obraz tego co chciałam przekazać.
Pomyślmy. Przecież święta bez tego wszystkiego byłyby równie piękne/cudowne/innyfajnyprzymiotnik.

Pytania: Czy was też to irytuje? Lubicie Boże Narodzenie? A może macie inne ulubione święto?

O... hobby.

Prawie każdy z nas ma jakieś hobby. Bynajmniej tam mi się wydaje... Człowiek bez hobby jest taki... pusty(?). No, ale przyznajmy. Co byśmy zrobili bez naszych hobby, zainteresowań? Ja czuję, iż bym w ogóle nie egzystowała. Moim zdaniem każdy potrzebuje coś, czym może zajmować wolny czas. Nie wiem co bym robiła, gdybym, gdy mi się nudzi, nie mogła po prostu siąść i chwycić za ołówki i zmarnować te kilka godzin, wyżywając się artystycznie. Teoretycznie mogłabym, ale zapewne nie wpadłabym na taki pomysł, gdybym tego nie lubiała, prawda?
Jak ktoś mówi, że nie ma żadnego hobby/nie interesuje się niczym to czuję się wtedy dziwnie. Nie potrafię tego zrozumieć. Każdy z nas coś lubi. Musi lubieć. Lubimy np. wyjątkowo język angielski. To już jest JAKIEŚ zainteresowanie.

Ja tam nie umiem robić nic.

To stwierdzenie mnie zabija. WSZYSCY coś potrafią robić wyjątkowo dobrze. Wyjątkowo dobrze idzie im jakiś przedmiot w szkole, jakaś dziedzina sportu, sztuki, cokolwiek. Nie można nic nie umieć. To wydaje mi się takie niemożliwe, chociaż czasami sama siadam z myślą:

Jestem do bani.

Ale później przypominam sobie, że o! No przecież dość dobrze idzie mi to, to i to. To praktycznie od razu poprawia mi humor, chociaż czasami jest to "smutek przewlekły" i zajmuje to trochę więcej czasu, ale... wychodzi!
Tak samo jak nie wyobrażam sobie moje życia bez muzyki. Muzyka jest po prostu wszystkim. Nie mogłabym znieść siedzenia w ciszy. Wydaje mi się, że każdy z nas ma jakiś swój ulubiony gatunek muzyczny i słucha swoich ulubionych wykonawców na komputerze/mp3/mp4/czy na czym tam jeszcze można. Muzyka jest równie potrzebna co powietrze, pożywienie. To jest coś PIĘKNEGO! Mam ogromny respekt do ludzi tworzących swoje własne kompozycje, piszących teksty.

Pytanie: A wy macie jakieś hobby? Co sądzicie o braku hobby? Nie wydaje się wam to dziwne?